Σχετικά με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες ημέρες, για την υποτιθέμενη σύλληψη Κοινωνικού Λειτουργού, ο Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος, διευκρινίζει τα παρακάτω:

=> Στην αναφερόμενη περίπτωση ουδέποτε συνελήφθη Κοινωνικός Λειτουργός. Στο σημείο, δε, αυτό θα πρέπει να διευκρινιστεί, ότι τον επαγγελματικό τίτλο του Κοινωνικού Λειτουργού φέρουν μόνον εκείνοι που τυγχάνουν απόφοιτοι: α) Τμημάτων Κοινωνικής Εργασίας πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης της ημεδαπής ή του Τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης με κατεύθυνση Κοινωνικής Εργασίας και β) Σχολών ή τμημάτων της αλλοδαπής, των οποίων τα διπλώματα έχουν αναγνωριστεί ως ισότιμα με τα διπλώματα των ημεδαπών σχολών και τμημάτων. Μόνον οι ανωτέρω κατηγορίες εργαζομένων χαρακτηρίζονται ως Κοινωνικοί Λειτουργοί και σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 παρ. 2 του Νόμου 4488/2017, εγγράφονται υποχρεωτικώς ως τακτικά μέλη του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος (ΣΚΛΕ-νπδδ). Ως εκ τούτου απαιτούμε την άμεση επανόρθωση των ανακριβειών που αναπαρήχθησαν.

=> Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της δομής φιλοξενίας πρόκειται για υπάλληλο της, ενδεχόμενα μέλος της πολυκλαδικής ομάδας, στη σύλληψη του οποίου συγκεντρώθηκε όλο το ενδιαφέρον των ΜΜΕ αντί του σοβαρού θέματος της παιδικής προστασίας και των εναλλακτικών λύσεων που είναι διαθέσιμες όταν τίθεται – ακόμα και προσωρινά- σε αμφισβήτηση η δυνατότητα της οικογένειας να προσφέρει ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον στα τέκνα της.

Οι Κοινωνικοί Λειτουργοί, με αίσθημα ευθύνης που απορρέει από το ρόλο μας, όχι μόνο σήμερα αλλά διαχρονικά, ΖΗΤΑΜΕ:

• Την κατεπείγουσα σύσταση και στελέχωση των Κοινωνικών Υπηρεσιών στα Πρωτοδικεία σύμφωνα με το Ν.2447/1996,
• Την κατεπείγουσα πρόσληψη Κοινωνικών Λειτουργών ως μόνιμου προσωπικού στους Δήμους, στις Περιφέρειες και στις Δομές Παιδικής Προστασίας (Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφερειών) για την άσκηση αρμοδιοτήτων και την ανάπτυξη προγραμμάτων στήριξης της οικογένειας και της προστασίας του παιδιού.
• Τη θεσμοθέτηση εθνικού και δημόσιου συστήματος παιδικής προστασίας, υποστηριζόμενο από ένα συντονιστικό φορέα με άξονες τη διεπιστημονικότητα, τα εμπεριστατωμένα πρωτόκολλα εργασίας και τα εξατομικευμένα σχέδια θεραπευτικών παρεμβάσεων που θα υποστηρίζει τα παιδιά  και τους εφήβους και θα προστατεύει τα δικαιώματα τους.