Παρά τις διαφορετικές απόψεις και θέματα νομικής φύσης γύρω από το ζήτημα νοηματοδότησης κατάληψης εγκαταλελειμμένων δημοσίων κτιρίων αποφασίσαμε ως ΠΣ να εκφράσουμε τη λύπη μας και να καταγγείλουμε γεγονότα που πλαισίωσαν την εκκένωση της κατάληψης «Ευαγγελισμού» στο Ηράκλειο της Κρήτης, που αναδείχθηκαν για διαφορετικούς λόγους στα ΜΜΕ και ταρακούνησαν την κοινή γνώμη.
Μας συγκινεί η αλληλεγγύη του κόσμου απέναντι σε ένα εγχείρημα το οποίο ουσιαστικά νοηματοδοτείται από μέρος της κοινότητας του Ηρακλείου, ως μια έκφραση ελεύθερης διακίνησης ιδεών, κοινού τόπου και συλλογικότητας.  Μέσα στο κτίριο κατά την διάρκεια της, σύμφωνα με δηλώσεις εμπλεκόμενων και μη αυτόπτων μαρτύρων, βίαιης εκκένωση, είχαν εγκλωβιστεί αδέσποτα ζώα, ζώα που φροντίζονταν τακτικά από τους/τις κατοίκους του κτιρίου. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε από φιλοζωική οργάνωση, η οποία αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες από τις αστυνομικές αρχές, παρά την εισαγγελική παρέμβαση που διέθετε για την ανεύρεση των ζώων.

Καταγγελτική είναι επιπρόσθετα η διαχείριση του περιστατικού συμπολίτη μας ο οποίος κατά τη διαδικασία της σύλληψης και ενώ φορούσε χειροπέδες βρέθηκε να πέφτει από την ταράτσα του κτιρίου. Έπειτα από τον τραυματισμό του καταγγέλλουμε ότι δεν τηρήθηκαν ορθά τα πρωτόκολλα νοσηλείας και υπεβλήθη σε βασανιστικές συνθήκες κράτησης, ενώ είχε κατάγματα σε όλο του το σώμα. Στο περιστατικό εκκένωσης βρισκόταν παρούσα φοιτήτρια - συνάδελφος Κοινωνική Λειτουργός,  με την οποία μέλος του ΠΣ ήρθε σε επαφή. Η εμπειρία της αντανακλά μια περιγραφή καταστρατήγησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων από υπάλληλους των δυνάμεων «ασφαλείας» και επισφραγίζεται με την επιστολή αλληλεγγύης 71 κατοίκων της γειτονιάς, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στις 30.11.2023 σε τοπικά ΜΜΕ.

Μέλη του ΣΚΛΕ που έχουν συμμετάσχει σε διαφορετικές δράσεις συλλογικοτήτων που στεγάστηκαν στην Κατάληψη Ευαγγελισμού τονίζουν την αλληλέγγυα στάση του εγχειρήματος απέναντι σε ανθρωπιστικές κρίσεις. Παράδειγμα αυτών η συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τη στήριξη των πλημμυροπαθών της Θεσσαλίας, η ανάδειξη των αδικιών που συμβαίνουν χρόνια τώρα στη λωρίδα της Γάζας μέχρι και την κορύφωση του άδικης αυτής πολεμικής σύρραξης- γενοκτονίας εις βάρος του λαού της Παλαιστίνης.

Ιδιαίτερο προβληματισμό εγείρουν και συνάμα αποτελούν σημείο συνήχησης για την σύνταξη αυτού του κειμένου δύο βασικοί άξονες: από τη μια η  έκφραση της αλληλεγγύης και θλίψης μας σε άτομα που τραυματίστηκαν από την αστυνομική βία, με αναγκαιότητα ανάδειξης τους συμβάντος τόσο για την ενημέρωση της κοινής γνώμης και όσο και την  αποφυγή  επανάληψης οποιασδήποτε ανεξέλεγκτης ενέργειας εκ μέρους των αστυνομικών δυνάμεων. Από την άλλη η ανάδειξη των κάτωθι οξύμωρων προς προβληματισμό:

-Η ιδιαίτερα βίαιη για τα δεδομένα της πόλης εκκένωση της κατάληψης του Κτιρίου Ευαγγελισμού με ασυνήθιστα υπερπληθή αναλογία αστυνομικών δυνάμεων  πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο αλληλένδετων κρίσεων με αποκορύφωμα τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, όπου κάθε μορφής στήριξης – υλική και άυλη σε μορφή ανθρώπινου δυναμικού ήταν και παραμένει παραπάνω από απαραίτητη.
Ποια η αιτιολογία της πολιτικής απόφασης να εκκενωθεί και βεβηλωθεί ένα επί χρόνια αναξιοποίητο κτίριο, το οποίο έχει συντηρηθεί από πρωτοβουλίες ατόμων και συλλογικοτήτων που συμβίωναν ειρηνικά και συνεργούσαν με την τοπική κοινότητα.

- Με τι κόστος καλύφθηκαν οι πολλαπλές βάρδιες των αστυνομικών που περιφρουρούσαν ανελλιπώς επί 2 μήνες την περιοχή, ελέγχοντας οποιονδήποτε περαστικό άτομο ακόμη και συναδέλφους/ισσες μας που πέρναγαν από την περιοχή για να πάνε στον χώρο εργασίας τους ή που ήθελαν να αποτυπώσουν και να κοινοποιήσουν τον προβληματισμό τους για την νέα «αστυνομοκρατική κατάσταση» στο κέντρο της πόλης μας.

- Πως θα επουλωθούν τα τραύματα ενός νεαρού ανθρώπου ο οποίος τηρώντας στάση άμυνας και φορώντας χειροπέδες έπεσε από 3 ορόφους και βασανίστηκε στις διαδικασίες ανάκρισης στη ΓΑΔΗ.

- Τι αντίκτυπο κοινωνικό έχει η καταστολή αλληλέγγυων, αυτοοργανομένων συλλογικοτήτων σε μια περίοδο που η κοινωνική αλληλεγγύη μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ;

- Τι θέση παίρνει η πολιτεία στον τραυματισμό ανηλίκων που εκτέθηκαν έμμεσα σε έντονες εικόνες αστυνομικής βίας, μάλιστα κατά την διάρκεια μη βίαιων - από πλευράς διαδηλωτών – διαδηλώσεων. Να σημειωθεί ότι οι αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν τους τελευταίους μήνες παραπάνω από μια φορά μέρος του κέντρου του Ηρακλείου.

-Πώς είναι δυνατόν να διατίθενται δημόσια κονδύλια ύψους 37.200 ευρώ με απευθείας ανάθεση για εργασίες απομάκρυνσης ξύλινων παραθυρόφυλλων  και  θωρακισμό τους με τσιμέντο, με άμεση συνέπεια το μούχλιασμα  ενός κτιρίου που το Πανεπιστήμιο θεωρεί ότι είναι προς αξιοποίηση του;

- Πως είναι δυνατόν να παραμένουν εγκλωβισμένα μέσα στον χώρο αδέσποτα ζώα και να μην είναι επιτρεπτό ούτε στη φιλοζωική να επισκέπτεται το κτίριο  με εισαγγελική εντολή;

- Πώς αντιμετωπίζεται από τις ιθύνουσες αρχές στην πόλη του Ηρακλείου η αστεγία και πως σκοπεύουμε ως κοινωνία να αντιπαρέλθουμε αυτό το φαινόμενο; Υπάρχουν διαφορετικά κτίρια στο Ηράκλειο τα οποία έχουν εγκαταλειφθεί πλήρως. Αντίστοιχες παρεμβάσεις από πλευράς πολιτικής παρέμβασης συμβαίνουν από το 2011 πχ με την εκκένωση κατάληψης κοινωνικού χώρου  φοιτητών/τριών, ανέργων και εργαζομένων το οποίο παραμένει αναξιοποίητο και μεταμορφώθηκε σε άλλο ένα «σκουπιδότοπο» της πόλης μας. Επιπρόσθετα πρόσφατα ενημερωθήκαμε από τα ΜΜΕ για εκκενώσεις χώρων στο Ηράκλειο όπου διέμεναν άστεγοι πρόσφυγες/μετανάστες-τριες. Αναρωτιόμαστε που θα μετατεθεί το πρόβλημα της αστεγίας και πως σκοπεύει η πολιτεία να το αντιμετωπίσει, ειδικά σε πόλεις όπως το Ηράκλειο, με ενοίκια αναντιστοιχία της μισθολογικής εξέλιξης, πόρων και πληθωρισμού.

- Πως θα δοθεί χώρος ανάπτυξης δημοσίου διαλόγου για την ανάπτυξη της ενεργούς πολιτότητας και την απάντηση σε πανανθρώπινες κρίσεις παγκοσμίου κλίμακας (κλιματική αλλαγή, ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας, αυξημένα περιστατικά ψυχιατρικής φύσεως κ.ά.),  όταν οι πραγματικά δημόσιοι χώροι είναι ελάχιστοι ή σφραγίζονται;


Tο Περιφερειακό Συμβούλιο ΠΤ Κρήτης ΣΚΛΕ