Βρισκόμαστε στο 2022 και η θέση της γυναίκας -δυστυχώς- δεν έχει καταστεί ακόμη ισότιμη σε όλα τα πεδία που οι άνθρωποι ζούμε, εργαζόμαστε και συνυπάρχουμε. Δέκτες Κακοποιητικών συμπεριφορών μέσα στις σχέσεις τους, υποτίμηση, χειραγώγηση, σεξιστικά σχόλια, βιασμοί, εμπόδια στην επαγγελματική τους ανέλιξη, απολύσεις λόγω εγκυμοσύνης και φυσικά γυναικοκτονίες αποτελούν ειδήσεις που ως φαίνεται δεν δείχνουν να ταράζουν τα στάσιμα νερά της αναγνώρισης της θέσης της γυναίκας ως ισότιμο φύλο σε όλους τους τομείς της ζωής.  Όλα τα παραπάνω αποτελούν ξεκάθαρη παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ένα σημάδι ντροπής για κάθε κοινωνία, συνιστούν βαθιά έλλειψη σεβασμού προς το γυναικείο φύλο, εδραιώνουν την πατριαρχία και εμποδίζουν την δημιουργία μιας κοινωνίας ουσιαστικά ελεύθερης, καθώς το γυναικείο  φύλο εξακολουθεί να  θεωρείται κατώτερο στερούμενο αξιοπρέπειας, σεβασμού και δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται στο ανδρικό φύλο.

Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας αυξάνονται δραματικά, όπως υποδηλώνουν οι αυξανόμενες καταγγελίες για κακοποιήσεις γυναικών .Στις πιο πολλές υποθέσεις, ο κακοποιητής είναι ένα εγγύτατο πρόσωπο. Είναι ο ίδιος που υφαίνει τον παραλογισμό της σύνδεσης προσφέροντας άκρατο πόνο. Η βία κατά των γυναικών όμως δεν περιορίζεται μόνο στην εκδοχή της ενδοοικογενειακής βίας. Λαμβάνει πολλές και ιδιάζουσες μορφές, όπως είναι η εμπορία ανθρώπων, το σύγχρονο σεξουαλικό σκλαβοπάζαρο δηλαδή, οι εξαναγκαστικοί γάμοι, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις και οι βιασμοί.

Στα τόσο πολλά που έχουν κατακτηθεί όσο ακόμη μια γυναίκα, μια μάνα, μια κόρη μια σύντροφος, μια φίλη έχει δεχτεί κακοποίηση, όσο ακόμη ο τίτλος κατά της βίας των γυναικών, βρίσκει χώρο να δημοσιευτεί, να μοιραστεί, να περιγράψει, έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε, καθώς ακόμη βρίσκει σπίτι η βία να φωλιάσει.

Σήμερα είναι πιο απαραίτητο από ποτέ άνδρες και γυναίκες να αγωνιστούμε για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, απορρίπτοντας οποιοδήποτε σύστημα βάζει τον έναν άνθρωπο πάνω από τον άλλον και να δημιουργήσουμε το πεδίο εκείνο που οι άνθρωποι θα συμπορεύονται ισότιμα, ειρηνικά, χωρίς διακρίσεις στη βάση του φύλου, καταγωγής, χρώμα δέρματος, θρησκείας, κοινωνικής θέσης ή επαγγέλματος.

Τέλος θεωρούμε πως η πολιτεία χρειάζεται επιτέλους  να θεσπίσει νομικά τον ορισμό της Γυναικοκτονίας ως ένα έγκλημα που διαπράττεται ξεκάθαρα στη βάση του φύλου, να ενισχύσει τις δομές κακοποιημένων γυναικών  να προβάλλει στοχευμένα μηνύματα που θα αφυπνίσουν την κοινωνία ώστε να βρίσκει το θάρρος να καταγγείλει κάθε κακοποιητική πράξη, να εκπαιδεύσει τους αστυνομικούς στο πως οφείλουν να αντιμετωπίζουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και να οριστεί ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο που θα προστατεύει τα θύματα.

Κέρκυρα, 25/11/2022