Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Κοινωνικής Εργασίας και της Πανελλαδικής Απεργίας Κοινωνικών Λειτουργών, το Περιφερειακό Τμήμα Δυτικής Ελλάδας του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος πραγματοποίησε την Τρίτη 21 Μαρτίου παράσταση διαμαρτυρίας στην πλατεία Γεωργίου, στην Πάτρα. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν κοινωνικοί λειτουργοί από διαφορετικές υπηρεσίες της ευρύτερης περιοχής, προβάλλοντας βασικές διεκδικήσεις του κλάδου.

Την κινητοποίηση στήριξε με ανακοίνωσή του το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Πάτρας. Τα αιτήματα της διαμαρτυρίας γνωστοποιήθηκαν εγγράφως τόσο στο Δήμαρχο και στους εκπροσώπους του Δήμου Πατρέων που έδωσαν το παρών στη συγκέντρωση όσο και σε θεσμικούς εκπροσώπους της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, σε άλλους δημάρχους, στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στους βουλευτές όλων των πολιτικών κομμάτων στις Π.Ε. Αχαΐας, Αιτωλοακαρνανίας και Ηλείας.
Οι κοινωνικοί λειτουργοί αποτελούν επαγγελματίες πρώτης γραμμής ως προς την αντιμετώπιση κοινωνικών ζητημάτων, τη στήριξη ευάλωτων ατόμων και πληθυσμιακών ομάδων, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την προαγωγή της ισότητας, της δικαιοσύνης και της κοινωνικής συνοχής.

• Οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας των κοινωνικών λειτουργών, μέσω συμβάσεων ορισμένου χρόνου και προγραμμάτων με ημερομηνία λήξης,
• Η ενασχόληση των κοινωνικών λειτουργών με πολλαπλά ή/και αλλότρια καθήκοντα και η μονοπώλησή τους σε καθαρά διοικητικές/ γραφειοκρατικές πράξεις,
• Η υποστελέχωση των κοινωνικών υπηρεσιών και η δυσαναλογία μεταξύ κοινωνικών λειτουργών και ωφελουμένων,
• Η περιορισμένη έμφαση στην αναγκαιότητα της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, επιμόρφωσης και εποπτείας των επαγγελματιών,
• Η υποβάθμιση του ρόλου των κοινωνικών λειτουργών, η αδικαιολόγητη εξαίρεση του κλάδου από τακτικές ή έκτακτες εργασιακές παροχές, η διάκριση ΠΕ/ΤΕ καθώς και οι απόπειρες αντιποίησης του επαγγέλματος,
• Η έλλειψη επαρκών και κατάλληλων κρατικών δομών πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης, με προτεραιότητα στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού,
• Η ραγδαία κλιμάκωση των κοινωνικών ζητημάτων που χρήζουν έγκαιρης παρέμβασης και αντιμετώπισης,
• Η ανεπάρκεια πόρων, διαθέσιμων μέσων και υλικοτεχνικών υποδομών
• Οι ανισότητες πρόσβασης των πολιτών σε βασικά αγαθά και στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα,
• Τα αποσπασματικά μέτρα στήριξης και ο προσανατολισμός σε μία πολιτική επιδοματικού χαρακτήρα,

αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες που δυσχεραίνουν την άσκηση του έργου των κοινωνικών λειτουργών, περιορίζουν τη συνέχεια και την αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και αποτρέπουν μία ολιστική και ανθρωποκεντρική προσέγγιση.

Η διαχρονική απουσία ενός οργανωμένου κράτους πρόνοιας οδηγεί σε ετεροχρονισμένη αναζήτηση και απόδοση ευθυνών, σε καταστάσεις κρίσης ή συνήθως μετά από τραγικά συμβάντα. Ως κοινωνικοί λειτουργοί, αναλαμβάνουμε την ευθύνη που απορρέει από την επαγγελματική μας ιδιότητα και την τέλεση των καθηκόντων μας. Ωστόσο,  αρνούμαστε το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, ως άλλοι “σταθμάρχες” ενός κατακερματισμένου κοινωνικού συστήματος.

Πάτρα, 22 Μαρτίου 2023