Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Αυτό το υποδηλώνουν άλλωστε και τα ίδια τα στοιχεία καθώς 1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της, 1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού, 40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας ενώ 500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εκτιμάται ότι διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία.

Η 25η Νοέμβρη, θα μας θυμίζει όλα εκείνα τα περιστατικά σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής βίας κατά των γυναικών, τα περιστατικά της ενδοοικογενειακής βίας, που φτάνουν μέχρι και τις δολοφονίες γυναικών, την Ελένη Τοπαλούδη, την Γαρυφαλλιά, την Ερατώ, την Καρολάιν, την ανισότιμη θέση των γυναικών μέσα στην κοινωνία, την αύξηση περιστατικών έμφυλης βίας σε μια συγκεκριμένη συνθήκη μάλιστα υγειονομικής και  κοινωνικοοικονομικής κρίσης, τον κατακερματισμό και την υποστελέχωση κοινωνικών δομών και υπηρεσιών που αφορούν στην προστασία των γυναικών, την έλλειψη ολόπλευρης προστασίας της μητρότητας και την εργασιακή ανασφάλεια που αποτελεί το αντικειμενικό έδαφος ώστε να εκδηλώνεται η βία κατά των γυναικών.

Εμείς, οι Κοινωνικοί Λειτουργοί που βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή, στηρίζουμε κάθε γυναίκα που απειλείται και που βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο διεκδικώντας δημόσιους φορείς και δίκτυα υποστήριξης των γυναικών, επαρκώς στελεχωμένα, εφαρμογή υποχρεωτικού πρωτοκόλλου ενεργειών υποστήριξης των γυναικών θυμάτων έμφυλης βίας για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ενίσχυση των Κέντρων συμβουλευτικής γυναικών-θυμάτων βίας, εξασφάλιση όλων εκείνων των οικονομικών και κοινωνικών προϋποθέσεων ώστε οι γυναίκες να μπορούν να αντιστέκονται σε κάθε μορφή βίας, καθολικό δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία καθώς και καθολική πρόσβαση στην Υγεία, στην Πρόνοια και την Παιδεία. 

 Μόνο τότε θα σπάσει πραγματικά ο κύκλος της βίας και μόνο τότε θα μπορούμε χέρι χέρι μαζί με τις γυναίκες να μιλάμε ανοιχτά για αυτή, όπως μας καλεί και σε εκείνο το ποίημα του ο Αζίζ Νεσίν:

«Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι κι οι δρόμοι οι παράλληλοι. Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του «σώπα»(…) Μεγάλη τέχνη αυτό το «σώπα».

Μάθε το στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου και στην πεθερά σου κι αν νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσα σου και καν’ την να σωπάσει(…) (…)

Γιατί νομίζω πως θα έρθει η στιγμή που δε θ’ αντέξω και θα ξεσπάσω και δε θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή

το λαρύγγι μου θα γεμίζω μ’ έναν φθόγγο, μ’ ένα τραύλισμα, με μια κραυγή, που θα μου λέει:

ΜΙΛΑ!»